Off to Aruba
Na de laatste afscheids-'feestjes' knuffels en het pakken van de koffers is het dan eindelijk tijd om naar Aruba te gaan. Maar ik heb het besef nog steeds niet.

Maandag en dinsdag pak ik mijn spullen in en heb ik als het goed alles bij elkaar.

Woensdag
Mama en Papa brengen me weg naar het vliegveld en Anne neemt op afstand afscheid van me, aangezien ze corona heeft.... balen!

Op het vliegveld neem ik afscheid van mijn chauffeurs en maken we nog even een laatste foto.

De check-in en douane kom ik snel door en ik haal in de lounge wat te eten voordat ik ga vliegen. Ongeveer drie kwartier voordat de gate opent loop ik richting E24 de laatste gate van E... Mind your step.... Mind your step.... Mind your step... en we zijn er hoor. We boarden en iedereen zit rond 13.30, we vertrekken om 13.45, tenminste dat dachten we. De piloot meld ons dat er vloeistof uit de linker motor lekt en dat ze het gaan proberen te repareren. Ook de brandweer is er voor de zekerheid bij geroepen. Niet veel later zie ik op mijn schiphol app dat de gate veranderd is naar E20 en ik op een andere plek zit. Uiteindelijk meld de piloot ons dat het niet snel genoeg gerepareerd kan worden en dat we over moeten stappen op een ander vliegtuig. Nadat iedereen van boord is en de boel overgepakt wordt op het andere vliegtuig, wacht iedereen geduldig bij gate E20. Ik refresh regelmatig mijn Schiphol en KLM app om te zien of ik nog een andere stoel krijg en wanneer we kunnen boarden. Dan zie ik dat er weer een andere gate staat en niet lang daarna wordt omgeroepen dat ook dit vliegtuig mankementen heeft en dat alles opnieuw overgepakt moet worden op een ander vliegtuig. Uiteindelijk vliegen we 3 uur later weg vanaf schiphol.

(Wachtende op het tweede vliegtuig)

De vlucht verloopt goed, met behulp van het kijken van films kom ik snel de vlucht door, al zit er wel een krijsend kind achter me die maar niet stil wil zijn... grrrr.... denk ik houd dat kind is stil. Uiteindelijk landen we op Aruba en kan ik ook hier snel door de coronacheck en douane. Ik wordt opgehaald door de taxi en rijd richting mijn verblijf op Blue village. Elvis staat mij en een andere student op te wachten en laat ons onze kamers zien. Ik krijg de pas voor het appartement, zet mijn koffers neer en plof neer op bed. Het voelt erg gek om ineens alleen te zijn en ik heb het gevoel dat ik wel wat heimwee heb, ik ga slapen en in de ochtend weer wakker.

Donderdag
Ik wordt wakker om 4 uur wakker, want het is natuurlijk in Nederland dan al 9 uur en nu kickt het wel echt in. Ik ben alleen hier, in een ander land en woon gewoon helemaal op mijzelf. De heimwee kickt in, al is het wel anders dan in Thailand. Ik kom hier wel doorheen en zal hier zeker wat van leren.

Ik ga na te douchen op pad richting de supermarkt, de superfood waar ik allerlei producten van de Jumbo zie, die moet ik natuurlijk halen! De hele kar zit vol, zo'n 30 kilo aan boodschappen en 130 euro lichter loop ik terug naar mijn appartementje, ik moet ook nog haasten omdat ik niet kort hierna een gesprek heb op mijn stage. Met veel pijn aan de schouders kom ik uiteindelijk terug en kleed ik me snel om, om richting de stage te lopen. Op de school maak ik kennis met mijn stagebegeleidster en de andere LO docenten. Het zijn allemaal Nederlanders en een aantal komen zelfs van de CALO. Ik wordt meteen gevraagd of het mij leuk lijkt om op de dinsdagavond mee te doen met zaalvoetbal. Wellicht ga ik dit wel doen!

Ik wordt na het gesprek weggebracht door mijn stagebegeleidster, die aangeeft dat ik haar oude fiets mag lenen om rond te kunnen rijden op Aruba. Ook hebben we het kort over mogelijke baantjes, want ik wil nog wel gaan werken op het eiland om de vele tijd hier in te vullen.

In de middag krijg ik een appje van twee meiden die ook vanuit de CALO hier zijn, of ik mee wil naar het strand. Tuurlijk wil ik dat! Ze halen mij op en we gaan bij een gezellig terrasje zitten, drinken wat en lopen nog even over het strand om daar even te kijken naar bezienswaardigheden. De professionele fotografe Amber begint dan ook meteen met foto's maken. Zie hier één van de pracht plaatjes:

S' avonds begin ik te koken om mijn ene pitje en merk ik dat het een flink gedoe is om te koken op één pitje. Het duurt dan ook een uur om wat rijst, met kip en wokgroenten te maken. Dit moet zeker anders kunnen, wellicht kan ik een airfryer of een extra pitje kopen. Ik wordt hiermee ook meteen geconfronteerd met het alleen wonen en de kleine dingetjes raken me wel een beetje. Ik voel me dan meteen weer alleen. Dit zal even wennen zijn maar het gaat zeker goedkomen! Ik spreek s' avonds met twee anderen, uit de grote groepsapp die ik heb gemaakt in de weken voor de vlucht, af om morgen Oranjestad even te verkennen.

Vrijdag
Ik wordt nu wat later wakker, 6 uur welgeteld, maarja tis wel 2 uurtjes later dan gisteren. Ik wordt in de middag opgehaald door de twee meiden en we gaan richting Oranjestad. We lopen wat rond drinken wat op het terras en kletsen over de dingen die je kunt doen en het gegeven dat het allemaal een stuk langzamer gaat hier. Ik ga hier zeker nog wel aan moeten wennen, ook het gegeven dat het eiland klein is en ik niet te snel alles wil doen, omdat je dan alles al hebt gezien in een korte tijd en je niks meer te doen hebt in de rest van de maanden op het eiland. Later wordt ik weggebracht en kom ik weer thuis, ik kook nu wat makkelijks, pitabroodjes uit de pan, gehakt en wokgroenten uit de magnetron. Al met al een makkelijk maar lekker maaltje. De siracha kan daarbij natuurlijk niet ontbreken en dat maakt het des te lekker.
Vrijdags ga ik naar bed, app ik wat met het thuisfront en besluit ik voor mijzelf om morgen contact te zoeken met mijn buren. Ook besluit ik om een airfryer te kopen en vraag ik op durf te vragen Aruba wie weet waar ik goedkoop aan een airfryer kan komen. De reacties lopen binnen, waaronder die van een Arubaanse vrouw die nog een nooit gebruikte airfryer in verpakking heeft liggen en ik mag hem voor 100 florin (ongeveer 49 euro) overkopen! We sluiten meteen een deal en ze komt hem zelfs dezelfde avond nog langs brengen. Nu kan ik pas echt lekker en snel koken! Als laatste besluit ik wanneer ik morgen de fiets krijg, op pad te gaan om allerlei benodigdheden te halen.

Zaterdag
Ik wordt opnieuw rond 6 uur wakker en hang nog eventjes op bed. Na te hebben ontbeten loop ik naar buiten en wil ik het vuilnis weggooien. Ik leg meteen even contact met de buren en vraag hen onder andere waar ik dat weg kan knikkeren. Ook vraag ik wat ze gaan doen vandaag en ze vertellen dat ze wellicht naar het strand gaan en een aantal blijven hangen hier. Het eerste contact is dus al gelegd.

Niet kort daarna krijg ik een appje van mijn stagebegeleidster dat de fiets klaar staat. Ik stap dan ook meteen op de fiets om Aruba rond te fietsen voor een simkaart, een abonnement bij de sportschool, boodschappen en proteïne. Na de eerste drie gedaan te hebben en kort alles af te leveren bij mijn appartement stap ik op de fiets richting de fitnesswinkel... bult op... bult af... de fiets vindt het niet heel leuk en de ketting schiet af en toe een beetje los. Maar zolang die het doet is het geen probleem, stressen heeft geen zin hier en dat ga ik dan ook niet doen.

Bijna aangekomen bij de fitnesswinkel komt het uit het niets met bakken uit de hemel. Regen? Hier op Aruba? Ja dat dacht ik ook op dat moment. Na even te schuilen kom ik aan en haal ik mijn proteïne en stap ik snel weer op de fiets om Wie is de mol te kunnen kijken. Na wat tv te hebben gekeken, waaronder dus Wie is de mol? Komen mijn buren thuis en vragen ze of ik met hen mee wil eten. Tuurlijk wil ik dat! We eten shoarma met pitabroodjes uit mijn nieuwe airfryer ;). Ik blijf de rest van de avond hangen en maak bijna met iedereen kennis van de groep van 16 die allemaal van Stenden college in Leeuwarden komen om hier lessen te volgen op Aruba. Rond een uur of 23.00 keer ik terug naar mijn eigen appartementje en duik ik mijn bed in. De heimwee is meteen een stuk minder deze dagen, dus het is goed dat ik het contact heb gelegd met de anderen.

Zondag
Op het moment van schrijven is het zondag. Ik wordt deze ochtend een stuk beter wakker, hoewel het nog steeds 6 uur is. Ik voel me beter en minder alleen en heb minder last van heimwee. Na een beetje lummelen maak ik mijn ontbijt klaar en wordt ik door mama, papa en Anne gebeld. We hebben het even over hoe het gaat, wat ik heb gedaan, wat ik wil gaan doen en ik laat even het complex en mijn appartement zien. Na doei te hebben gezegd pak ik de boel om op de fiets te stappen richting de supermarkt voor mijn magneten om de foto's op de koelkast te hangen. Na drie ritjes op en neer lukt het uiteindelijk om de juiste magneten te vinden en hieronder zie je het resultaat!

Het tweede ritje ben ik even langs het strand gegaan en hier zie je de foto's van dit ritje.

Wat later op de middag bellen mijn moatjes en hebben we over hoe het met mij hier gaat maar natuurlijk ook hoe het met hen gaat. Het is mooi om te zien dat het al een stuk beter met hen gaat en andersom ook fijn dat het met mij beter gaat. We kletsen wat bij en dan neem ik ook afscheid.

Tot snel!

Dat was het voor nu, binnenkort zal ik meer foto's uploaden en vertellen over mijn ervaringen op Aruba. Alvast een vooruitblikje:

- Morgen (maandag) begint de stage en ga ik rondbellen voor werk
- Donderdag heb ik mijn eerste les Papiamento bij een local met de twee dames van PMT (CALO)
- Ik ben van plan om op vakantie te gaan naar Curacao en de Verenigde Staten!! (waarschijnlijk Miami of New York), en we gaan dan zeker een NBA wedstrijd kijken :)

Bedankt allemaal voor het lezen en tot binnenkort!